Afgelopen week een goed gesprek gehad met een groene koffie inkoper, werkzaam bij een groot handelshuis. Het gesprek ging al gauw over duurzaamheid. Op de vraag wie er verantwoordelijk was voor dit onderdeel in zijn bedrijf was het antwoord, dat de duurzaamheidsmedewerker binnen het bedrijf een zelfstandige functie heeft en dat hij onderdeel uitmaakt van de afdeling marketing en communicatie. Dit hoor ik heel vaak. Bedrijven die zich ook bezighouden met de duurzaamheid, willen dat namelijk heel graag laten weten aan hun klantenkring. Op zich heel logisch. Maar toch bekruipt mij steeds het gevoel dat deze organisatiestructuur niet klopt.
Zodra het te eindproduct klaar is voor verkoop aan de eindklant wordt marketing ingeschakeld. Met mooie verhalen, reclames en social media is deze afdeling verantwoordelijk voor het verleiden van de klant. Ze houden zich bezig met de klantbehoefte met een doel tot verkoop, maar zelden tot nooit hebben zij enige zeggenschap over de inkoop. Dat onderdeel ligt in handen van de inkoopspecialisten.
Bij de koffiebedrijven zijn de inkopers, lees traders, en de marketingmedewerkers vaak strikt gescheiden. De duurzaamheidsmedewerker, werkzaam op de afdeling marketing, heeft alleen contact met de inkopers wanneer deze het duurzaamheidsverhaal achter de ingekochte koffie op papier dient te zetten ten behoeve van de verkoop.
En hier voel ik de schoen wringen. In mijn ogen zijn inkoop en duurzaamheid juist sterk aan elkaar verbonden. Zou het niet zo moeten zijn dat, voordat de koffie daadwerkelijk wordt ingekocht, deze gecontroleerd is op duurzaamheidskenmerken. En niet andersom; koop de koffie en maak een zo mooi mogelijk verhaal van alle duurzaamheidskenmerken die je kan vinden bij deze koffie? De ene koffie is geproduceerd door een vrouw, de andere is volledig CO2 neutraal, kijk wij zijn echt heel goed bezig. Ik wil niet zeggen dat deze koffies niet duurzaam of ‘eerlijk’ zijn maar plek die het verhaal inneemt in het bedrijf, namelijk die op de marketingafdeling, geeft mij het idee dat het verhaal wordt gebruikt voor de verkoop en niet om echt impact te maken.
Ik ben geen inkoper en ik weet wel dat de koffiehandel niet een kwestie is van het uitkiezen van de koffie van de schappen. Dat het gaat om ingewikkelde deals met ingewikkelde contracten. Schommelende beurscijfers, fragiele vertrouwensrelaties en werken onder vaak corrupte omstandigheden. Maar zolang de inkoper zich alleen bezig mag houden met het sluiten van financieel zo gunstig mogelijke contracten, en zolang deze inkoper zich niet mag laten afleiden door de uitdagingen waar de boeren, die de koffie leveren, echt mee te maken hebben, kunnen we het probleem toch nooit bij de kern aanpakken?
Heeft jullie bedrijf geen medewerker duurzaamheid in dienst maar kan je wel wat onafhankelijk advies gebruiken, neem dan contact ons op. Bregje helpt jullie graag bij het ontwikkelen van jullie strategie.
